مسوولان، روزجهانی منع کار کودکان را نیز ازیاد برده اند
نويسنده: احمد حارث جمااده
22 جوزا 1390
از
روز جهانی منع کار کودکان در کشورهای جهان در حالی تجلیل به عمل می آید
که شماری زیادی از کودکان در افغانستان هنوز هم مصروف کار به ویژه
کارهای شاقه در ولایات مختلف کشور هستند و به منظور بدست آوردن اعاشه
خود و فامیل خود این مسیر دشوار را بدور از شرایط آموزش و پرورش پشت سر
می گذارند.
طی چند سال گذشته بعد از سقوط طالبان، دولتمردان کشور و مسوولان زیربط نیز در زمینه تسهیلات زندگی کودکان توجه چندان نکرده و اقدام لازمی صورت نگرفته است که جای نداشتن روز جهانی منع کارکودکان در تقویم کشور از جمله ی عدم توجه قدرتمندان را به نمایش می گذارد.
بیش از سی سال جنگ ، نا آرامی، فقر، نابسامانی و بحران توانسته زیر بناهای اجتماعی، اقتصادی، ی و حقوقی کشور را تغییر دهد وکودکان کشور ما نیز از این ناملایمت ها آسیب شدیدی را متحمل شده اند و از امتیازات حقوقی خود بدور مانده اند.
از سوی دیگر، کودکان نخستین قربانیان جنگ و نابسامانی بشمار می روند و این همه ناملایمت ها باعث فقر خانواده ها و بی سرپرستی آنها شده است و تعداد زیادی این کودکان بیچاره را یتیم ساخته است و تتدادی زیادی را هم از کشور متواری نموده است.
کودکان معصوم و فقیر که به عنوان قربانیان جنگ در کشور ما باقی مانده اند به منظور زنده ماندن و تداوم حیات خود و فامیل بی سرپرست خود نیار به نان دارد و مجبور می شوند که دست از آموزش بردارند و به هدف بدست اوردن نان دست به کارهای شاقه بزنند.
هر چند تا حال آماری دقیقی از ارقام کودکان شامل کار در کشور وجود ندارد، اما بر اساس آخرین آماری که صندوق کودکان ملل متحد،(یونیسف) در سال ۲۰۰۹ میلادی از وضعیت کودکان افغانستان منتشر ساخته است، دستکم ۳۰ درصد از کودکان میان 5 تا ۱۴ سال در کشور مصروف کار می باشند.
بر اساس آمار صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) از هر چهار کودک افغان در گروه سنی ۷ تا ۱۴ سال دو کودک مجبور به کار هستند.همچنان گفته شده است که این آمار تنها بر اساس مناطقی به نشر رسیده است که امکان انجام تحقیقات در آن وجود داشته است .
اکنون نیز تعدادی زیادی از کودکان در شهرهای جداگانه کشور به ویژه پایتخت کشور کابل مصروف کارهای شاقه هستند که تا اکنون دولت مردان کشور ما نتوانسته اند در این زمینه اقدام ملموسی را انجام دهند.
نانفروشی، پالش بوت، موتر شویی، حمالی، دست فروشی، سپندی وحتی گدایی این همه کارهایی هستند که اطفال در کشور ما مصروف هستند و روزانه حد اکثر می توانند پنجاه تا صد افغانی برای خانواده خویش نان آور باشند.
همچنان در بعضی موارد این کودکان بیچاره و معصوم قربانی اهداف شوم تروریسان و دهشت افگنان ملی و بین المللی می شوند که ما شاهد چندین مورد در کشور بودیم که تعدادی از کودکان به جرم حملات انتحاری بازداشت شدند و مورد سوء استفاده قرار گرفته بودند.
افعال ناپسند در مناطق مختلف کشور ما نیز زمینه ساز آفت های اجتماعی و اخلاقی برای کودکان بوده است که مردم شاهد این جنایت ها بوده اند که از این کودکان سوء استفاده جنسی صورت گرفته است.
البته باید یاد آور شد که در مناطق مختلف کشورنظر به روستا ها و شهرها شیوه بهره برداری از کودکان در کشور فرق می کند. بدبختانه و با تاسف فراوان که در شماری از ولایات شمالی و جنوبی ما باز هم کودکان قربانی غرایز شوم افراد می شوند و درمحافل وخوشگذرانی ها ازآنها استفاده سوء می کنند.
این همه مواردی هستند که باعث تباهی و بی سرنوشتی کودکان مظلوم کشور ما شده است و این کودکان با وجود اینکه از آموزش و پرورش دور مانده اند، نمیتوانند نان آور خانواده خود باشند و در آینده نیز بار دوش جامعه خواهند بود.
بر دولت و دولت مردان کشور و نهاد های قانون گذاری ضروری پنداشته می شود تا به منظور رفع احتیاجات کودکان فقیر وبی سرپرست مقررات وقوانینی را وضع کنند.
راه دیگری که می تواند این کودکان را از بی سرنوشتی و بار دوشی در جامعه نجات بخشد ایجاد زمینه های آموزشی ویژه است که با ایجاد آن میتوان از میزان بلند سوء استفاده ها از کودکان جلوگیری کرد.
مشکلات امنیتی در برابر کارمندان امداد رسانی در افغانستان ادامه دارد
کابل نشست منطقه ای مبارزه با مواد مخدر را میزبانی میکند
وزیران صحت، اقتصاد و مهاجرین نیز رأی اعتماد دوباره مجلس نمایندهگان را به دست آوردند
کودکان ,کشور , ,نیز ,اند ,کار ,در کشور ,کشور ما ,از کودکان ,است که ,این کودکان
درباره این سایت